Η αναγκαιότητα της Μουσικής στην Εκπαίδευση: θεμέλιο για την ψυχική & τη σωματική υγεία των παιδιών, εργαλείο πολύτιμο για όλους τους διδάσκοντες.

Η αναγκαιότητα της Μουσικής στην Εκπαίδευση:

θεμέλιο  για την ψυχική & τη σωματική υγεία των παιδιών, εργαλείο πολύτιμο για όλους τους διδάσκοντες.

     Την Τετάρτη, 2 Νοεμβρίου 2011, πραγματοποιήθηκε  στην Αθήνα μία ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα ως προς τη θεματική της Ημερίδα, με συνδιοργανωτές  το Σχολικό Σύμβουλο Φ .Α. Β΄ Αθήνας και τη Γερμανική Σχολή Αθηνών.  Ως θέμα διαλόγου είχε ορισθεί το εξής: «Η φωνή στην Εκπαίδευση: υγεία ή αναγκαιότητα». Απευθυνόταν πρωτίστως  στους  καθηγητές  Φ.Α   αλλά  και  σε όλους τους εκπαιδευτικούς, ανεξαρτήτως  ειδικότητας.

  Κατά τη διάρκεια λοιπόν της εξαιρετικής αυτής εκδήλωσης παρακολουθήσαμε άκρως πρωτότυπες προσεγγίσεις του ρόλου που δύναται να έχει η φωνή του εκπαιδευτικού στην επιτυχία του διδακτικού έργου και των κινδύνων  που  ελλοχεύουν   από την κακή  χρήση της  τόσο  για τους ίδιους  τους  εκπαιδευτικούς  αλλά  πολύ περισσότερο  για τους  μαθητές τους.  Οι απόψεις διατυπώθηκαν από τους εισηγητές της Ημερίδας, οι οποίοι προέρχονταν από επιστημονικούς κλάδους  των οποίων τα αντικείμενα άπτονται άμεσα ή έμμεσα του θέματος (ιατροί ανάλογων ειδικοτήτων , Σχολικοί  Σύμβουλοι, εκπαιδευτικοί, ψυχοπαιδαγωγοί, νευροψυχολόγοι, μουσικοθεραπευτές, κλ).

  Το συμπέρασμα στο οποίο τελικά κατέληξαν ομόφωνα είναι ότι η ορθή τοποθέτηση της φωνής του εκπαιδευτικού συμβάλλει σε μέγιστο βαθμό τόσο στην ευόδωση του διδακτικού έργου και στην επίτευξη των στόχων της διδασκαλίας, όσο και στην  εξασφάλιση  της υγείας  του  ιδίου  και- κατά κύριο λόγο -  των μαθητών  του, σε όλο το σύνολο των ειδικοτήτων και των γνωστικών αντικειμένων της εκπαίδευσης.

   Συγκεκριμένα, όταν ο διδάσκων έχει την ικανότητα να τοποθετεί σωστά τη φωνή του και διαθέτει τέλεια- κατά το δυνατό- άρθρωση, η διδασκαλία γίνεται αποτελεσματικότερη, πιο πειστική, το κύρος  της παρουσίας  του εκπαιδευτικού στην τάξη αποκαθίσταται ( σε συνδυασμό βεβαίως  με την όλη επιστημονική του συγκρότηση και παιδαγωγική του δυνατότητα) και ο ρόλος του ­­- καθοδηγητικός, συμβουλευτικός, βοηθητικός  στην πρόσκτηση και ανάλυση της πληροφορίας και της γνώσης – γίνεται καίριος.

  Όλη αυτή η βοήθεια την οποία μπορεί να έχει κάθε εκπαιδευτικός για την επιτυχία του διδακτικού του έργου αποδεικνύεται και επιστημονικά:

·         Η σωστή τοποθέτηση της φωνής με στήριξη της αναπνοής συντελεί στην αποφυγή παθήσεων από κακή ή υπερβολική χρήση της ,στη μη καταπόνηση των φωνητικών χορδών( ιατρικά πορίσματα).

·         Τα παιδιά μιμούνται και υιοθετούν τον τρόπο ομιλίας των «μεγάλων», δηλαδή των γονέων, των προσώπων του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος, των δασκάλων τους, των προτύπων που προβάλλει η κουλτούρα της κοινωνίας (πορίσματα παιδαγωγικών μελετών). Κατά συνέπεια, τα παιδιά οικειοποιούνται  την ποιότητα του  φωνόμενου  λόγου  και την αναπαράγουν: μαθαίνουν και αυτά να μιλούν με τη σωστή τεχνική, ασυνείδητα στην αρχή, με τη διαδικασία του εθισμού και της μίμησης, και στη συνέχεια έχουν τη δυνατότητα να καλλιεργηθούν ως προς αυτό μέσω της ειδικότερης εκπαίδευσης του Σχολείου.

·         Επιπλέον, η ορθή εκφορά του λόγου, ως αποτέλεσμα της κατάλληλης εξάσκησης και φωνητικής αγωγής,  λειτουργεί λυτρωτικά στην αποφόρτιση του ψυχικού βάρους, στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων, ευνοεί την ανάπτυξη θετικής διάθεσης ως απόρροια έκκρισης  των ορμονών της χαράς (ενδορφινών). Τα πορίσματα της  νευροψυχολογίας και των συναφών επιστημών μας αποκαλύπτουν το ρόλο του προφορικού λόγου στην έκφραση του ψυχικού κόσμου, στην ψυχική κάθαρση.

·         Αν αναλογιστούμε άλλωστε, με αρκετή νοσταλγία, ως ενήλικες, τους δασκάλους ή καθηγητές που στα σχολικά μας χρόνια μάς γοήτευσαν και ενδεχομένως  επηρέασαν τις μετέπειτα επαγγελματικές μας επιλογές, θα δούμε  πως τελικά δεν ήταν ο όγκος των γνώσεων ή οι βαρύγδουποι τίτλοι σπουδών που τους έκαναν ξεχωριστούς γι’ εμάς και αλησμόνητους. Εκείνο που διαχρονικά διακρίνει τον καλό δάσκαλο και του προσδίδει αξία είναι η παρουσία του στην τάξη, στη σχολική ζωή γενικότερα, η ικανότητά του να κεντρίσει το ενδιαφέρον των νέων, να γίνει ελκυστικός.  Και σε αυτήν  τη διαδικασία της έλξης του μαθητή και της αποδοχής από μέρους του, που είναι και η μαγεία του διδασκαλικού  λειτουργήματος, καθοριστικός είναι ο λόγος  του δασκάλου, ο τρόπος ομιλίας του, η φωνή του: με αυτήν καλείται να κερδίσει ή να χάσει τις εντυπώσεις, το παιχνίδι με τους μαθητές.

Βεβαίως η φύση δεν είναι σε όλα γενναιόδωρη και γι’ αυτό απαιτείται κατάλληλη αγωγή, ώστε όσοι ασκούν το εκπαιδευτικό λειτούργημα ή σκοπεύουν να το ασκήσουν στο μέλλον να εξασκηθούν με εξειδικευμένα μαθήματα στην ορθοφωνία.

  

 Συνακόλουθα δε, οφείλουμε να προβάλλουμε και το αίτημα για εισαγωγή των  μαθημάτων Μουσικής (με πρωταρχικό στόχο τη σωστή  τοποθέτηση της φωνής των παιδιών) στα Γενικά Σχολεία (Νέο  Σχολείο),  μία  καινοτομία η οποία θα αναβαθμίσει και θα εμπλουτίσει τα ισχύοντα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών του Νέου Σχολείου.

 

Συνοψίζοντας τα  όσα αναφέρθηκαν, θεωρούμε  ότι η μουσική εκπαίδευση παύει πλέον να θεωρείται δευτερεύουσας σημασίας ανάμεσα στα γνωστικά αντικείμενα της Εκπαίδευσης, εφόσον η καλλιέργεια που απορρέει από αυτήν καλύπτει και ενισχύει πολλαπλά το δάσκαλο και το μαθητή στην αμφίδρομη σχέση τους. Κατά συνέπεια, η επίσημη Πολιτεία  οφείλει να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν της τις ανωτέρω εκτιμήσεις  και να χειρισθεί  με προσοχή τη μουσική διδασκαλία στο Νέο Σχολείο.

                                                                                     ΣΧΟΛΙΚΟΣ  ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΜΑΚΑΝΤΑΣΗΣ

Κοινοποίηση

 1.  Υπουργό Παιδείας

        κα  Άννα Διαμαντοπούλου

2.  Υφυπουργό  Παιδείας

     κα  Εύη   Χριστοφιλοπούλου

3.   Γενικό  Γραμματέα

4.   Δ/νση  Σπουδών Α/θμιας

5.    Δ/νση  Σπουδών Β/θμιας

6.    ΟΛΜΕ

7.    ΔΟΕ

ΚΟΙΝ.: 1. Περιφερειακό  Δ/ντή

           Α/θμιας & Β/θμιας

   Εκπαίδευσης  Πελοποννήσου

2.Τμήμα Επιστημονικής & Παιδαγωγικής Καθοδήγησης

Β/θμιας Εκπ/σης

Περιφέρειας Πελοποννήσου